Een gelukkig roodborstje
In het hart van het fluisterende bos fladderde een vrolijk roodborstje met een rozerode stip op haar borst van tak naar tak, zingend voor de ochtendzon. De bloemblaadjes onder haar leken te blozen in haar aanwezigheid en zelfs de bries stond even stil om te luisteren. Die dag bewoog er iets glinsterends in de varens vlakbij…
Het roodborstje hield nieuwsgierig haar kop schuin toen de voorbijganger – een zachtaardig figuur in een mosgroene mantel – stil bleef staan met verwonderde ogen. Tussen hen in hing een stilte, zacht als paardebloempluis, alsof het bos zelf zijn adem inhield voor wat zou kunnen komen. Het roodborstje gaf een enkele, heldere tjilp.
Met vaste handen ruimde de voorbijganger de warrige tuin op, tilde vochtige, zware bladeren op en onthulde de verborgen schatten daaronder: zaden, kleine beestjes en verse aarde. Het roodborstje sprong dichtbij, tsjilpte van genot, haar rozerode borst gloeiend in de gedempte zon. Een stille vriendschap begon te bloeien tussen de gevallen bloemblaadjes.
Terwijl de voorbijgangers over het kronkelige pad naar huis liepen, voelde hun hart lichter dan het bundeltje achtergelaten bladeren. De herinnering aan het lied van het roodborstje weerklonk in hun hoofd als een geheime melodie en de lucht om hen heen glinsterde met een zachte, onzichtbare magie. Die nacht droomden ze van vleugels en wilde bloemen.
Wil je dat ik het voor je teken? 🖼️🕊️🍂
Ja
Een zachte schets tot leven gebracht door DALL-E, het beeldgeneratiemodel van OpenAI. Een rustige ontmoeting tussen het roodborstje en de voorbijganger, precies zoals je je had voorgesteld. Precies dat: een eenvoudig, rustig moment in de tijd. Het roodborstje op een lage tak, borst helder van rozerode vreugde. De voorbijganger beneden, mouwen opgestroopt, handen aards, gezicht verlicht met vrede. Geen woorden, geen noodzaak. Gewoon twee harten in ritme, in een tuin die zachtjes ontwaakt.🌿✨
Een klein gedichtje
Zacht als een vogelgezang, drijvend langs de stilte van de borstel:
In de stilte van het penseel,
waar blad het licht ontmoet en de stilte wiegt,
zingt een roodborstje met rozerode borst,
en werk verandert in lof.
De voorbijganger neuriet met aardse handen,
zijn stille hart gloeit,
want vreugde wordt gevonden in gevederde deuntjes
en tuinen die langzaam worden onderhouden.
