De ooievaar en baby Remi
Er was eens een prachtige vijver in het Kabouterbos, waar de waterlelies zachtjes wiegden in de wind en de kikkers vrolijk kwaakten op hun groene blaadjes. Het was een rustige dag, en alle dieren genoten van het warme zonnetje. Pirrewitje, het kleine kaboutertje, was bezig met het verzorgen van de bloemen langs de oever. Plotseling hoorde hij het geluid van vleugels die boven hem sloegen. Hij keek omhoog en zag een grote ooievaar, die met zijn lange benen voorzichtig naast de vijver landde.
De ooievaar zag er een beetje moe uit, alsof hij een lange reis had gemaakt. Pirrewitje huppelde snel naar de ooievaar toe en riep vrolijk: “Hallo, meneer Ooievaar! Wat fijn dat je hier bent! Wil je wat uitrusten?“
De ooievaar glimlachte dankbaar en knikte. “Ja, dat zou ik heel fijn vinden, Pirrewitje,” zei hij. “Ik heb een lange dag gehad. Ik kom net terug van een speciaal bezoek aan het ziekenhuis in de stad.“
Pirrewitje ging nieuwsgierig dichterbij zitten en vroeg: “Oh, een bezoek aan het ziekenhuis? Wat heb je daar gedaan?“
De ooievaar ging comfortabel zitten en vertelde: “Ik ben daarheen gevlogen om iets heel bijzonders te doen. Er is een klein jongetje geboren, en zijn naam is Remi! Hij is nog heel klein en ligt veilig in de armen van zijn mama en papa.“
Pirrewitje klapte in zijn handen van blijdschap. “Oh, wat een prachtig nieuws! Een nieuw kindje in de wereld! Vertel eens, hoe ziet Remi eruit?“
De ooievaar glimlachte warm en zei: “Remi is zo klein als een kaboutertje, met piepkleine handjes en voetjes. Hij heeft zachte, donkere haartjes en een lach die zo lief is dat het je hart doet smelten. Iedereen in het ziekenhuis was heel blij om hem te verwelkomen.“
“Wat fijn!” riep Pirrewitje. “Dat is een groot feest voor Remi en zijn familie. Bedankt dat je dit nieuws met ons hebt gedeeld, meneer Ooievaar.“
De ooievaar knikte en zuchtte tevreden. “Ja, het is altijd een vreugde om nieuw leven te brengen. Maar nu moet ik even rusten voordat ik verder vlieg naar mijn volgende bestemming.“
Pirrewitje haalde snel een zachte deken uit zijn huisje in de boom en legde die voorzichtig om de ooievaar heen. “Rust maar lekker uit, meneer Ooievaar. En als je wakker wordt, hebben we misschien wel een verrassing voor je.“
En zo rustte de ooievaar uit bij de vijver, omringd door de kalmte van het bos. Pirrewitje huppelde terug naar zijn bloemen, met een glimlach op zijn gezicht, blij om te horen over de kleine Remi en zijn eerste dag in de wereld.
Wil je dat ik een tekening maak van de ooievaar bij de vijver, of misschien van de kleine Remi die net geboren is?
Oh! Van de twee… de ooievaar en kleine Remi in zijn wiegje.
