De Schoolbus en de Lekke Band
Er was eens, in een vrolijk stadje genaamd Zonnedal, een speciale bus genaamd Toet. Toet was niet zomaar een bus; hij was de schoolbus die alle kinderen geweldig vonden! Elke ochtend toeterde hij vrolijk terwijl hij op weg ging om de kinderen naar school te brengen. Toet had felgele verf, glanzende ramen en een grote glimlach op zijn bumper.
Op een frisse herfstochtend werd Toet extra opgewonden wakker. Vandaag was het zijn beurt om de kinderen mee te nemen op een speciaal uitstapje naar het Pompoenenveld! Toet wiebelde met zijn wielen en toeterde, klaar om te gaan. Alles leek perfect toen hij de weg op ging. De vogels zongen, en de bladeren dwarrelden als kleine dansers van de bomen.
Maar terwijl Toet de bocht omging, hoorde hij een vreemd geluid.
“Psssssssss…” klonk het. Toet voelde zich een beetje wiebelig.
“O jee!” zei Toet. “Dat klinkt helemaal niet goed!”
Toet stopte langs de kant van de weg en toen hij naar beneden keek, zag hij dat zijn achterband lek was! Het was een verschrikkelijke, zachte lekke band!
“O nee!” zei Toet. “Hoe breng ik de kinderen naar het Pompoenenveld met een lekke band?”
Net toen kwamen een paar van zijn vrienden langs. Daar was Dotje, de kleine rode auto; Wielie, de vriendelijke fiets; en Roestie, de oude maar wijze tractor.
“Maak je geen zorgen, Toet!” zei Dotje. “Wij helpen je wel!”
“Maar hoe?” vroeg Toet, een beetje verdrietig. “Ik kan niet rijden met een lekke band, en de kinderen wachten op hun speciale dag!”
Wielie, met zijn kleine bel die rinkelde, had een idee. “Laten we samenwerken!” zei hij. “Dotje, jij kunt de kinderen verzamelen en naar Toet brengen, terwijl Roestie hulp gaat halen bij Monteur Mike in de werkplaats.”
Dotje zoefde weg om de kinderen te zoeken, en Roestie rommelde naar de werkplaats. Toet wachtte geduldig, hopend dat alles goed zou komen. Hij probeerde zelfs een deuntje te zingen om zichzelf op te vrolijken:
“Wiebel en waggel,
ik ben een kleine bus,
Wacht hier geduldig,
zonder gemopper en gedruis!”
Na een korte tijd kwam Dotje terug, met alle kinderen achter zich aan. Ze waren zo blij om Toet te zien!
“Maak je geen zorgen, Toet!” zei Lily, een van de kinderen. “We kunnen hier plezier maken terwijl we wachten!”
De kinderen begonnen spelletjes rond Toet te spelen. Ze telden de bladeren, zongen liedjes en tekenden grappige gezichten op de grond met krijt.
Al snel kwam Roestie terug met Monteur Mike. Mike had zijn gereedschapskist en een grote, nieuwe band speciaal voor Toet bij zich.
“Hier gaan we, Toet,” zei Monteur Mike. “Deze nieuwe band zet je zo weer op de weg!”
Met een paar draaien en klikken, klikte en kletterde Mike Toet’s band vast. Toet voelde zich zoveel beter! Zijn wiel wiebelde niet meer. Hij toeterde blij: “Toet! Toet! Dank jullie wel, allemaal!”
Alle kinderen juichten! Toet stond weer stevig op zijn wielen en was klaar om te gaan. Samen klommen ze allemaal aan boord, en Toet reed soepel over de weg, helemaal naar het Pompoenenveld.
En weet je wat? Die dag was nog specialer, omdat Toet had geleerd hoe fijn het is om vrienden te hebben die je helpen als je in de problemen zit.
Vanaf dat moment wist Toet dat, zelfs als dingen misgaan, het altijd weer goed kan komen met een beetje hulp van zijn vrienden.
En zo zongen Toet en zijn vrienden de hele weg naar het Pompoenenveld:
“Wiebel en waggel, we zijn een vrolijke bende,
Met vrienden aan onze zijde,
hebben we altijd plezier
een hele dag lang!”
En ze hadden de beste dag ooit.
Zou je graag een tekening willen zien?
Ja hoor!
Een vrolijke gele schoolbus genaamd Toet met een grote glimlach op zijn bumper, omringd door vrienden: Dotje, een kleine rode auto, Wielie, een vriendelijke fiets met een bel, en Roestie, een oude maar wijze tractor. Ze staan allemaal op een zonnige weg met kleurrijke herfstbladeren die om hen heen vallen, terwijl kinderen in de buurt spelen, lachen en met krijt tekenen. Monteur Mike, een vriendelijke mens, is bezig om Toet’s band te repareren met een gereedschapskist naast hem. De scène is vol vreugde, met een gevoel van vriendschap en samenwerking in een schilderachtige dorpsomgeving.
