De vallende ster
Er was eens, in het hart van een magisch bosrijk gebied, een lief konijntje genaamd Rosie. Rosie had zachte, fluweelachtige vacht en heldere, twinkelende ogen die altijd vol verwondering leken te zijn. Ze woonde in een knus hol onder een gigantische eik, waar ze graag luisterde naar het fluisteren van de bladeren en de liedjes van de vogels.
Op een heldere, koele nacht was Rosie in een weiland, kijkend naar de hemel. De sterren fonkelden als diamanten verspreid over een diepe, donkere deken. Terwijl ze keek, zag ze iets geweldigs – een ster die door de lucht schoot en een lichtspoor achterliet.
“Oh, kijk!” riep Rosie, springend van opwinding. “Een vallende ster! Ik moet het aan al mijn vrienden vertellen.”
Rosie haastte zich naar het huis van haar beste vriend, een wijze oude uil genaamd Oliver, die in een holle boom dichtbij woonde. Oliver stond bekend om zijn kennis van de sterren en de hemel.
“Oliver, Oliver!” riep Rosie, haar stem vol opwinding. “Ik zag een vallende ster! Wat betekent dat?“
Oliver loeide zachtjes en fladderde met zijn vleugels. “Een vallende ster is heel speciaal, Rosie. Het is een ster die door de lucht reist, en er wordt gezegd dat als je een wens doet wanneer je er een ziet, je wens misschien uitkomt.“
Rosie’s ogen werden groot van verwondering. “Echt? Oh, ik heb zoveel wensen! Maar wat moet ik wensen?“
Oliver dacht even na en zei toen: “Waarom verzamel je niet al je vrienden en vraag je hen wat zij zouden wensen? Dan kun je een wens doen die iedereen helpt.”
Rosie vond dit een prachtig idee. Ze hopte door het bos en verzamelde haar vrienden één voor één. Er was Benny de Beer, die dol was op honing eten en in de rivier spelen, Lily het Lieveheersbeestje, die graag van bloem naar bloem vloog, en Tilly de Schildpad, die genoot van lange, rustige wandelingen.
Toen ze allemaal verzameld waren, vertelde Rosie hen over de vallende ster en vroeg: “Wat zou je wensen als je één wens mocht doen?“
Benny de Beer dacht even na en zei: “Ik zou wensen voor meer bloemen in het weiland, zodat de bijen genoeg nectar hebben om honing te maken.”
Lily het Lieveheersbeestje zei: “Ik zou wensen voor een prachtige tuin waar alle bloemen in elke kleur van de regenboog bloeien.“
Tilly de Schildpad glimlachte en voegde eraan toe: “Ik zou wensen voor een vredige vijver waar we allemaal samen kunnen zwemmen en spelen.”
Rosie luisterde aandachtig naar de wensen van haar vrienden en keek toen naar de hemel. “Ik weet wat ik zal wensen,” zei ze. “Ik zal wensen dat ons bos vol bloemen is, kleurig en vredig, zodat iedereen gelukkig kan zijn.“
Die nacht, terwijl Rosie weer naar de sterren keek, sloot ze haar ogen en deed haar wens. Ze wenste met heel haar hart voor een bos waar bloemen bloeiden in elke kleur, de bijen vrolijk zoemden en er altijd een vredige plek was om te spelen en te zwemmen.
De volgende ochtend werden Rosie en haar vrienden wakker met een geweldige verrassing. Het weiland was gevuld met de mooiste bloemen die ze ooit hadden gezien, in alle denkbare kleuren. De bijen zoemden vrolijk, en een nieuwe vijver glinsterde in het zonlicht, perfect om in te zwemmen en spelen.
Rosie en haar vrienden waren dolblij. “De vallende ster heeft onze wensen laten uitkomen!” juichten ze, elkaar omhelzend van blijdschap.
Vanaf die dag, wanneer ze een vallende ster zagen, herinnerden ze zich de magie van wensen en de kracht van vriendschap. En elke nacht keken ze omhoog naar de hemel, dankbaar voor hun prachtige, magische bos.
Ik hoop dat je geniet van de verhaaltjes!
Als je nog een verhaaltje wilt horen of een tekening wilt maken, laat het me weten!
