Kabouter Pirrewitje die een vogeltje helpt
Op een zonnige ochtend in het bos, waar de bladeren zachtjes ritselden en de bloemen in alle kleuren van de regenboog bloeiden, was Pirrewitje, het kleine, vriendelijke kaboutertje, bezig met zijn dagelijkse wandeling. Pirrewitje woonde in een gezellige, uitgeholde boom en deed elke dag een goede daad.
Terwijl hij vrolijk door het bos huppelde, hoorde hij plotseling een zacht gepiep. Nieuwsgierig ging Pirrewitje op het geluid af en vond een klein vogeltje met een gebroken vleugel. Het vogeltje keek hem met grote, droevige oogjes aan.
“Och arme, jij hebt hulp nodig,” zei Pirrewitje vriendelijk.
Voorzichtig pakte hij het vogeltje op en fluisterde: “Maak je geen zorgen, ik zal je helpen.”
Pirrewitje wist precies wat hij moest doen. Hij maakte een klein spalkje van een paar takjes en zacht mos om de vleugel van het vogeltje te ondersteunen.
Hij zong zachtjes, “Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit,” terwijl hij voorzichtig werkte.
Na een tijdje begon het vogeltje zich beter te voelen en fladderde het vrolijk rond Pirrewitje’s hoofd.
“Dank je, lieve kabouter,” tjilpte het vogeltje. “Je hebt mijn vleugel en mijn hart geheeld!“
Pirrewitje glimlachte breed. Hij was blij dat hij weer een goede daad had kunnen doen. En zo leerde hij dat zelfs een klein gebaar een groot verschil kan maken.
Vanaf die dag bezocht het vogeltje Pirrewitje vaak, en samen zongen ze het vrolijke refrein: “Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit,” een liedje van vriendschap en zorgzaamheid in het hart van het bos.
En hier is een afbeelding die het moment vastlegt waarop Pirrewitje het vogeltje helpt:
En dit is hoe Pirrewitje en het vogeltje samen zongen in het bos, blij en vol vreugde na hun nieuwe vriendschap:
