Herinnering aan oude vriendjes in het bos
Op een mooie herfstdag besloot kaboutertje Pirrewit Wit Wit samen met zijn dierbare vriendjes een bijzonder bezoekje te brengen. Ze gingen naar het stille plekje in het bos waar hun oude vriendjes rustten, dierbare vriendjes die nu deel waren van de natuur om hen heen. Pirrewitje droeg een mandje met kleurrijke herfstbloemen, en zijn vriendjes – de eekhoorn, het konijntje, en de kleine muis – hadden ook elk hun eigen bosje bloemen meegebracht.
Met zachte stapjes en fluisterende stemmen kwamen ze aan bij het plekje tussen de hoge bomen. “Hier zijn ze altijd bij ons,” fluisterde Pirrewitje. “Elke keer als het zonnetje schijnt en de blaadjes ritselen in de wind, weten we dat ze dichtbij zijn.“
Eekhoorn legde een mooie rode paddenstoel neer, het konijntje een stralend geel madeliefje, en de muis had een paarse krokus gevonden. “Onze vriendjes houden van alle kleuren van de regenboog,” zei konijntje zachtjes.
Een voor een legden ze de bloempjes neer en vertelden elkaar verhalen over de avonturen die ze samen hadden beleefd. Zoals de dag dat ze met hun oude vriendjes paddenstoelen hadden gezocht, of de keer dat ze allemaal verstopt hadden gezeten in een grote, warme hooiberg. Terwijl ze lachten en herinneringen ophaalden, leek het bijna alsof hun vriendjes ook stilletjes meeluisterden vanuit de takken boven hun hoofd.
Toen de zon laag begon te staan en de schaduwen langer werden, besloot Pirrewitje dat het tijd was om afscheid te nemen. Maar in hun hartjes wisten ze dat hun vriendjes altijd een deel van het bos zouden blijven – in de bloemen, de bomen, en de warme herinneringen die ze samen hadden gedeeld.
“Dag, lieve vriendjes,” fluisterden ze allemaal tegelijk. Ze voelden zich warm en blij vanbinnen, alsof hun vriendjes hen zachtjes omhelsden.
Wil je een tekening zien van Pirrewitje en zijn vriendjes terwijl ze de bloemen neerleggen?
Ja hoor ?
Hier is de tekening van Pirrewitje en zijn vriendjes terwijl ze hun bloemen neerleggen.
