Het knikkerspel
Het was een zonnige dag in het kabouterbos, en Pirrewitje en zijn vriendjes besloten een spannend knikkerspel te spelen. In een zacht stukje aarde maakten ze een klein putje, precies groot genoeg voor hun knikkers. “Wie als eerste drie knikkers in het putje krijgt, heeft gewonnen!” riep Pirrewitje vrolijk.
Zijn beste vriendje, kaboutertje Roef, had glinsterende knikkers bij zich. “Let maar op, ik ga winnen!” lachte hij. Maar Pirrewitje was ook vastberaden om te winnen. En er was nog een ander kaboutertje bij: Toffel. Hij was altijd heel precies, maar vandaag leek hij een beetje dromerig.
De knikkers werden verdeeld, en de wedstrijd begon! Roef nam de eerste beurt en mikte zijn knikker… tsssj! Hij kwam dicht bij het putje, maar rolde net voorbij. Pirrewitje lachte en zei: “Nu ben ik!” Hij rolde zijn knikker en… plop! zijn knikker viel precies in het putje! “Yes!” riep Pirrewitje, “Dat is er één!”
Toen was het Toffels beurt. Hij concentreerde zich heel hard, kneep zijn ogen samen en… schiet! Oeps! Hij raakte per ongeluk de knikker van Roef en knikkerde die helemaal weg! “Oh nee, dat was niet de bedoeling!” zei Toffel verbaasd. Roef begon te lachen. “Je hebt mijn knikker weggeschoten, Toffel! Dat geeft mij nog een kans!“
Toffel bloosde een beetje. “Dat was per ongeluk, maar het maakt het spel wel extra spannend!” zei hij met een glimlach.
Toen kwam de volgende ronde. Roef knikkerde zijn tweede knikker en dit keer… plop! rolde hij precies in het putje. “Nu heb ik er ook één!” riep hij enthousiast. Het werd steeds spannender, want nu hadden zowel Pirrewitje als Roef een knikker in het putje.
Pirrewitje besloot een gewaagde zet te doen. Hij mikte op de knikker van Toffel, die dichtbij het putje lag. Als hij die wegknikkerde, zou Toffel een flinke achterstand hebben. Met een geconcentreerde blik schoot hij zijn knikker… plok! Hij raakte de knikker van Toffel en knikkerde hem helemaal weg! “Oei! Sorry, Toffel!” zei Pirrewitje, maar hij kon een glimlach niet onderdrukken.
Toffel lachte en zei: “Geen probleem, ik haal je straks wel in!”
De laatste ronde was aangebroken. Het stond gelijk tussen Roef en Pirrewitje, elk met één knikker in het putje. Pirrewitje moest zijn laatste knikker nog schieten. Hij richtte zich en… schiet! Zijn knikker rolde langzaam… steeds dichter naar het putje… en… plop! Hij viel erin! “Ik heb gewonnen!” riep Pirrewitje blij.
Maar in plaats van teleurgesteld te zijn, lachten Roef en Toffel vrolijk mee. “Dat was echt een spannend spel!” zei Roef. En Toffel voegde eraan toe: “Volgende keer let ik beter op mijn eigen knikkers.”
Zullen we samen een tekening maken van het spannende knikkerspel?
Ja hoor !
Hier is de tekening van Pirrewitje met een handvol knikkers naast het putje! Ik hoop dat je het leuk vindt. ?
