Het Verdwaalde Schaapje Dat De Weg Terugvond
Op een glooiende heuvel, badend in gouden zonlicht, woonde een klein schaapje genaamd Pebble. Pebble was niet zoals de andere schaapjes, die de kudde de hele dag vrolijk volgden. Nee, Pebble was nieuwsgierig, avontuurlijk, en had een bijzondere gave om weg te dwalen. Op een dag bracht die gave Pebble in veel meer problemen dan gedacht.m
Het Verhaal
Het begon allemaal toen Pebble een vlinder met glinsterende blauwe vleugels voorbij zag fladderen. “Zo’n mooie heb ik nog nooit gezien!” dacht Pebble. Zonder aarzelen sprong het kleine schaapje erachteraan, zigzaggend door de velden en het schaduwrijke bos in.
Maar toen Pebble eindelijk stopte om op adem te komen, was de vlinder verdwenen… en de vertrouwde geluiden van de kudde ook. Het bos leek donkerder, groter, en heel, heel stil.
Pebble probeerde dapper te blijven. “Ik vind de weg wel terug!” Maar de paadjes kronkelden en draaiden, en elk leek onbekender dan het vorige. Voor het eerst voelde Pebble zich echt klein.
Net toen Pebble’s hartje sneller begon te kloppen van angst, klonk er een diepe, brommende stem: “Verdwaald, hè?“
Achter een met mos begroeide steen verscheen een norse maar vriendelijke egel. Hij stelde zich voor als Thorn, de bosgids. “Ik heb al veel verdwaalde schaapjes gezien,” grinnikte Thorn. “Kom, ik help je de weg terug te vinden, maar alleen als je belooft onderweg geen bloemen op te eten.“
Tijdens hun tocht ontmoette Pebble allerlei bosdieren. Een spraakzame eekhoorn wees herkenningspunten aan, een slaperige uil gaf aanwijzingen, en een familie konijntjes trakteerde Pebble op een broodnodig hapje verse bessen.
Toen Pebble eindelijk het bos uitkwam, was de lucht diep oranje gekleurd en klonken de roepende stemmen van de kudde als muziek in de oren. “Dank je wel!” blaatte Pebble naar Thorn, die zijn stekelige hoed optilde en weer in het bos verdween.
Toen Pebble zich bij de kudde voegde, hing er een wijze les in de lucht,een die het kleine schaapje niet snel zou vergeten.
De bosgids
“Verdwaald raken is niet het einde, het is soms het begin van een onverwacht avontuur.”
Soms moeten we het vertrouwde uit het oog verliezen om de vriendelijkheid van vreemden en de moed in onszelf te ontdekken. En de weg terug naar huis vinden.
Oproep
Heb jij je ooit verloren gevoeld, letterlijk of in het leven? Deel hoe jij de weg terugvond, of tag iemand die jouw “bosgids” was in tijden van onzekerheid.
#VerdwaaldMaarGevonden #AvonturenVanEenKleinSchaap #VolgDeVlinder
De muurschildering van Pebble en Thorn. Wat denk je? 🐾
