Over hevige wind en hoe Pirrewit gevallen takjes sprokkelt
Er was eens, in een klein, vredig bos, een vrolijke kabouter genaamd Pirrewit Wit Wit. Pirrewitje woonde in een gezellig huisje, een uitgeholde boom, midden in het bos. Op een dag, toen de zon vrolijk scheen en de vogels vrolijk floten, begon de wind opeens heel hard te waaien.
“Oeioei,” zei Pirrewitje, terwijl hij naar de dansende bomen keek. “Zo’n hevige wind!“
Pirrewitje besloot naar buiten te gaan om te kijken of hij kon helpen. Hij trok zijn kleine groene jas aan en stapte dapper de wind in. Overal om hem heen vielen takjes en blaadjes op de grond.
“Deze takjes kunnen we goed gebruiken,” dacht Pirrewitje. “Misschien kunnen de dieren in het bos er wel iets mee!“
Dus begon hij de gevallen takjes te verzamelen. Terwijl hij dat deed, zag hij zijn vrienden, de bosdieren, die ook door de wind verrast waren. Er was een eekhoorntje dat zijn nootjes kwijt was geraakt, een konijntje dat bijna weggeblazen werd, en een vogeltje dat moeite had om tegen de wind in te vliegen.
Pirrewitje bedacht een plan. Hij gebruikte de gevallen takjes om een klein beschut plekje te maken voor de dieren. Het eekhoorntje kon daar zijn nootjes bewaren, het konijntje kon er schuilen voor de wind, en het vogeltje kon er even rusten.
“Kijk eens,” zei Pirrewitje blij, “nu heeft de wind ons geholpen om samen iets moois te maken!“
De dieren waren heel dankbaar en samen maakten ze het beste van de winderige dag. Ze speelden verstoppertje tussen de takjes en vertelden verhalen.
Toen de wind eindelijk ging liggen, keek Pirrewitje tevreden naar het gezellige hoekje dat ze gemaakt hadden. Hij was blij dat hij zijn vrienden had kunnen helpen en dat ze samen plezier hadden gehad.
“Zelfs een hevige wind kan iets goeds brengen,” dacht hij. En met een glimlach ging hij terug naar zijn huisje.
Zou je graag een tekening willen zien van Pirrewitje en de dieren die samen spelen tussen de takjes?
Jaaaa
