Pirrewit en de Kikkertjes in de Vijver

Op een zonnige lenteochtend liep Pirrewit Wit Wit, het kleine kaboutertje, vrolijk door het bos. Hij hoorde het geluid van kwetterende vogels en ritselende bladeren. Terwijl hij zijn dagelijkse wandeling maakte, besloot hij een kijkje te nemen bij de vijver, waar altijd wel iets spannends te beleven viel.

Toen Pirrewit bij de vijver aankwam, hoorde hij een vrolijk gekwaak. “Wat een drukte!” dacht Pirrewit glimlachend. Hij zag een groepje kikkertjes vrolijk rondzwemmen en springen. De kikkertjes, die namen hadden zoals Kwaku, Kwakeltje en Kwik, waren druk bezig met een spelletje wie het hoogst kon springen.

“Kwaku, Kwakeltje en Kwik, wat zijn jullie aan het doen?” vroeg Pirrewit nieuwsgierig.

“We houden een springwedstrijd, Pirrewit!” antwoordde Kwaku enthousiast. “Wie het hoogst kan springen, wint de gouden waterlelie!“

Pirrewit vond het een fantastisch idee en moedigde de kikkertjes aan. Kwaku sprong als eerste. Met een grote sprong kwam hij hoog boven het water uit en landde met een plons terug in de vijver. Toen was het de beurt aan Kwakeltje. Zij sprong ook hoog, maar niet zo hoog als Kwaku. Tot slot kwam Kwik. Hij nam een aanloop en sprong zo hoog als hij kon. Plons! Hij landde net iets hoger dan Kwaku.

“Hoera voor Kwik!” juichte Pirrewit. “Jij hebt de gouden waterlelie gewonnen!“

Alle kikkertjes klapten en juichten voor hun vriend. Ze gaven Kwik de mooie gouden waterlelie, die prachtig glansde in de zon. Pirrewit voelde zich blij en trots op de kikkertjes. Ze hadden zo goed samengewerkt en elkaar aangemoedigd.

“Wat een mooie ochtend in het bos,” dacht Pirrewit terwijl hij naar huis liep. “Vriendschap en samenwerking maken alles zoveel leuker.“