Pirrewitje en de Bambi
Pirrewitje keek door het raampje: sneeuw, sneeuw, sneeuw – overal lag er sneeuw. Het leek op een wit tapijt. Pirrewitje dronk zijn koffie op en ging naar buiten. Hij had zicht goed aangekleed want het was koud. Hij had zijn goed daad nog niet gedaan, anders was hij lekker binnen gebleven bij het vuurtje dat brandde.
En Pirrewit ging op stap. Blijgezind zong hij zijn liedje: “Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit, Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit, Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit.“
Plots bleef hij stil staan want hij hoorde iemand schreeuwen: “Help, help, …help mij.”
Pirrewitje aarzelde geen moment en ging ter hulp naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Toen zag hij een bambietje dat vast zat in de strik die jagers gebruiken om een konijn te vangen. Het bambietje zat vast en kon niet gaan lopen. Gelukkig had Pirrewitje een zakmesje op zak en kon hij de strik opensnijden en was het bambietje bevrijd. OOOh wat was het bambietje blij….en Pirrewitje kreeg een dikke zoen.
En Pirrewije was ook blij want hij had zijn goed daad kunnen doen en opgewekt ging hij als zingend weer naar huis: “Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit, Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit, Pirrewit, pirrewit, pirrewit wit wit.”
Zo dat was het dan.
Hier is een illustratie van het verhaal van Pirrewitje en het bambietje. Op de tekening zie je het gezellige huisje van Pirrewitje in het besneeuwde bos, met rook die uit de schoorsteen krult. Op de voorgrond zie je een jong hertje, opgelucht en blij, net bevrijd uit de strik.
