Pirrewitje en de mist
Op een frisse ochtend, nog vroeg in de winter, werd Pirrewitje wakker in zijn gezellige huisje in de boom. Toen hij naar buiten keek, zag hij iets bijzonders: een dikke, zachte mist hing over het hele kabouterbos! De bomen, paddenstoelen en zelfs de bloemen waren bijna helemaal verstopt achter het witte waasje. Het leek wel alsof het hele bos in een geheimzinnige droom zat.
Pirrewitje trok zijn warme jasje aan en zette zijn puntmuts stevig op zijn hoofd. Hij besloot om een wandeling door de mist te maken, want hij wist dat het bos in de mist altijd iets bijzonders te bieden had. Terwijl hij voorzichtig door het natte gras liep, hoorde hij een zacht geluid.
“Krrrrr… krrrr… wie is daar?” riep Pirrewitje nieuwsgierig.
Uit de mist verscheen plots een kleine eekhoorn, trillend van de kou. “Oh, Pirrewitje, ik kan mijn noten niet meer vinden! Alles is zo wit en ik ben helemaal verdwaald,” piepte het eekhoorntje verdrietig.
Pirrewitje knikte begripvol. “Kom maar met mij mee, eekhoorntje! Samen vinden we vast jouw voorraadje terug.” Hij pakte het eekhoorntje bij zijn kleine pootje en samen liepen ze verder, heel voorzichtig om niet te struikelen over de boomwortels die verstopt lagen in de mist.
Onderweg hoorden ze weer een geluidje, maar dit keer was het een zacht gezang. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat het de kleine spin Spindraad was. Spindraad had een schitterend web geweven, dat nu bedekt was met glinsterende mistdruppeltjes. Ze zagen eruit als kleine pareltjes in het ochtendlicht.
“Wat mooi, Spindraad!” zei Pirrewitje bewonderend. “Jouw web is net een kunstwerk in de mist!“
Spindraad bloosde een beetje en knikte verlegen. “Dank je wel, Pirrewitje! Ik ben blij dat jullie ervan genieten.“
Na een tijdje vonden ze eindelijk de plek waar het eekhoorntje zijn noten had verstopt. “Hier is het!” riep het eekhoorntje blij. “Dank je wel, Pirrewitje! Zonder jou had ik ze nooit gevonden.”
Pirrewitje glimlachte. “Samen gaat alles een stuk makkelijker, vooral in de mist!“
Met het eekhoorntje veilig en zijn voorraad weer op orde, liep Pirrewitje terug naar zijn boom. Onderweg genoot hij van de stilte en het mysterie van de mist. Toen hij thuis was, kroop hij weer lekker in zijn warme huisje, met een kopje kruiden thee. Hij voelde zich voldaan, blij dat hij een goede daad had verricht.
Eind goed, al goed! En zo was het weer een bijzondere dag in het kabouterbos, zelfs in de mist.
Zou je een tekening willen zien van Pirrewitje die het eekhoorntje helpt in de mist?
Oh ja!
Hier is de tekening van Pirrewitje die het eekhoorntje helpt in de mist! ?️?️ Ik hoop dat je het een mooie scène vindt!
