Pirrewitje en het bange kleine wilde zwijntje
Op een heldere herfstdag, terwijl de bladeren in het bos van groen naar goud veranderden, hoorde Pirrewitje, de vrolijke kabouter, iets bijzonders. Pirrewitje, bekend om zijn rode muts en altijd vriendelijke lach, was bezig paddenstoelen te verzamelen toen hij zacht gesnik hoorde.
Nabij een grote eikenboom vond hij een klein, verdrietig zwijntje. “Hallo, ik ben Pirrewitje. Waarom ben je zo bedroefd?” vroeg Pirrewitje zacht.
Het zwijntje, met zijn bruine vachtje en kleine krulstaartje, keek op en zei: “Ik ben Zwijntje Zeno, en ik ben mijn weg kwijt. Ik kan mijn familie niet vinden en ben bang voor het donker.“
Pirrewitje glimlachte geruststellend en zei: “Wees niet bang, Zeno. Samen vinden we jouw familie. En weet je, het donker is niet zo eng als het lijkt. Het brengt ons de prachtige sterren en de rustige nacht.“
Ze gingen samen op pad en vroegen alle bosbewoners om hulp. Vlinder Vera, met haar kleurrijke vleugels, en Eekhoorn Emma, ijverig verzamelend, sloten zich aan bij de zoektocht.
Toen de avond viel en de hemel sterren begon te tonen, zei Pirrewitje: “Kijk, Zeno, hoe mooi de nacht is. Er is altijd een klein gaatje waar het licht doorheen schijnt! De sterren twinkelen als kleine lichtjes, speciaal voor ons.”
Zwijntje Zeno keek naar boven en zag hoe mooi de nacht kon zijn. “Je hebt gelijk, Pirrewitje, het donker is eigenlijk best mooi.“
Die nacht, onder de glinsterende sterrenhemel, voelde Zeno zich veilig en kalm. Pirrewitje leerde hem dat de nacht vol wonderen zit en dat er altijd vrienden zijn om je te helpen je angsten te overwinnen.
Samen vielen ze in slaap, luisterend naar de zachte geluiden van het bos, en wisten dat ze morgen weer zouden zoeken, samen sterk in het maanlicht.
Wil je een tekening zien van Pirrewitje en Zwijntje Zeno die samen naar de sterren kijken in het bos?
✨ Ja hoor!
Hier is de tekening van Pirrewitje en Zwijntje Zeno die samen naar de fonkelende sterren kijken in het bos. Ik hoop dat je het mooi vindt!
