Pirrewitje en het ezeltje
Op een zonnige lentedag, terwijl de bloemen zachtjes wiegden in de bries, liep Pirrewitje, ons klein maar dapper kaboutertje, door het bos op zoek naar nieuwe avonturen. Hij hield ervan om te helpen waar hij kon, en vandaag voelde hij dat er iets bijzonders stond te gebeuren.
Terwijl hij door het bos huppelde, zag hij in de verte een klein ezeltje rustig grazen. Het ezeltje zag er moe maar vredig uit. Pirrewitje, altijd nieuwsgierig, naderde voorzichtig en begon zachtjes te praten. “Hallo, lief ezeltje, je ziet er zo wijs en bedachtzaam uit. Mag ik je naam weten?“
Het ezeltje keek op en glimlachte naar Pirrewitje. “Ik ben Eli, het ezeltje dat de eer had om Jezus te dragen bij zijn intocht in Jeruzalem. Nu ben ik op mijn terugweg naar mijn stalletje, maar ik geniet even van de rust hier in jouw prachtige bos.“
Pirrewitje’s ogen glinsterden van opwinding. “Wat een eer moet dat voor je zijn geweest, Eli! Zou je me alsjeblieft meer willen vertellen over je reis? En misschien, als je moe bent, kan ik je helpen om je weg naar huis te vinden.“
Eli knikte en begon zijn verhaal te vertellen, over de mensen die palmtakken zwaaiden en ‘Hosanna‘ riepen, en hoe speciaal hij zich voelde. Pirrewitje luisterde aandachtig en leerde over vriendelijkheid, nederigheid en de vreugde van het dienen.
Na het verhaal stond Eli op, en Pirrewitje, vastberaden om te helpen, zei: “Eli, ik zal je begeleiden naar je stalletje. Onderweg kunnen we de zonsondergang samen bekijken en misschien zelfs wat nieuwe vrienden maken!“
Zo begonnen Pirrewitje en Eli aan hun reis terug naar Eli’s stalletje. Onderweg ontmoetten ze vele bosdieren die gefascineerd waren door Eli’s verhaal en de speciale taak die hij had volbracht. Ze boden aan om te helpen en al snel vormden ze een vrolijke stoet, allemaal samenwerkend om Eli veilig thuis te brengen.
Toen ze eindelijk aankwamen, was Eli overweldigd door dankbaarheid. “Dank je, Pirrewitje, en al mijn nieuwe vrienden. Door jullie vriendelijkheid en samenwerking voel ik me weer helemaal thuis.”
Pirrewitje glimlachte. “Eli, we zijn allemaal onderweg naar ergens, en soms is de reis makkelijker met vrienden aan je zijde. Onthoud altijd, zelfs de kleinste daden van vriendelijkheid kunnen de grootste vreugde brengen.”
En zo eindigde een prachtige dag in het bos, vol met lessen over vriendschap, nederigheid en de kracht van samenwerking. Pirrewitje keek naar de sterren en wist dat dit een avontuur was dat hij nooit zou vergeten.
Zou je graag een tekening willen zien van het ezeltje?
Ja …
Hier is de tekening van het ezeltje, Eli, die rustig graast in het bos. Het lijkt een perfect moment van rust en vrede te vangen. Wat denk je dat Eli denkt terwijl hij daar staat?
Dat hij van de rust geniet na het drukke gebeuren in Jerusalem
Dat klinkt als een heel mooie gedachte. Eli geniet vast van de stille schoonheid van het bos, een welkome verandering na de drukte van Jeruzalem. Misschien denkt hij ook wel aan de vrienden die hij onderweg heeft gemaakt en de avonturen die hij heeft beleefd. Het is een moment voor Eli om te reflecteren en zich te koesteren in de vrede die de natuur biedt. Een prachtige herinnering aan de reis die hij heeft ondernomen en de bijzondere rol die hij heeft gespeeld.
Ik hoop dat je geniet van de tekening van Pirrewitje en zijn vrienjes tijdens hun bijzondere reis door het bos. Zie je hoe gelukkig ze samen zijn? Misschien kun je zelfs je eigen avontuur bedenken dat ze onderweg kunnen beleven!
