Pirrewitje en het roodborstje
Op een koude winterochtend werd Pirrewitje wakker door een zacht ‘ting ting ting’ op het raampje van zijn boomhuisje. Hij wreef de slaap uit zijn ogen en keek naar buiten, waar hij een klein roodborstje zag zitten op de vensterbank. Het vogeltje had heldere oogjes en een prachtig rood borstje.
Het roodborstje tikte op het raam en leek te zeggen: “Laat mij erin, het is hier te koud en guur naar mijn zin.”
Pirrewitje opende snel het raam en zei: “Kom maar binnen, klein roodborstje, waar het warm en gezellig is.”
Het roodborstje vloog naar binnen en ging zitten op de rand van Pirrewitjes tafel. Pirrewitje haalde wat broodkruimels en een klein schaaltje water. “Hier, eet maar. Zo krijg je het snel weer warm,” zei hij vriendelijk.
Terwijl het roodborstje at, vertelde het over zijn avonturen in het koude bos. Pirrewitje luisterde aandachtig en bedacht een plan.
“Ik weet wat,” zei Pirrewitje. “Laten we samen een warm nestje voor je maken in de boom hier buiten. Dan heb je een veilige en warme plek om de winter door te brengen.”
Samen verzamelden ze takjes, bladeren en zachte veertjes. Met veel zorg bouwden ze een knus nestje in een beschutte tak van de boom.
Het roodborstje was dolblij met zijn nieuwe thuis. “Dankjewel, Pirrewitje, je bent een ware vriend,” tsjilpte het vrolijk.
Vanaf die dag kwam het roodborstje elke dag even langs bij Pirrewitje. Samen keken ze uit naar de lente, wetende dat ze de winter samen zouden doorbrengen, warm en veilig.
Zou je een tekening willen zien van Pirrewitje die het roodborstje helpt een warm nestje te bouwen?
Ja hoor!
Ik hoop dat deze tekening naar je zin is! Als je nog meer verhalen of tekeningen wilt, of iets anders wilt bespreken, laat het me gerust weten.
