Pirrewitje en het verloren schaapje
Pirrewitje en zijn vriendjes komen een verloren schaapje tegen
Op een heldere lentedag, toen de zon hoog aan de hemel stond en de bloemen in alle kleuren van de regenboog bloeiden, besloot Pirrewitje samen met zijn vriendjes, Bieke de bij, Loebas de luiaard, en Fien de vlinder, op avontuur te gaan in het grote bos. Pirrewitje droeg zijn kenmerkende witte kaboutermuts, die vrolijk wapperde in de lentebrise.
Terwijl ze door het bos dwaalden, genietend van de geuren van bloeiende bloemen en het gezang van de vogels, hoorden ze plotseling een zacht geblaat. Het klonk verdrietig en alleen. Nieuwsgierig volgden ze het geluid tot ze bij een klein, verloren schaapje kwamen. Het schaapje had zich verstopt in een dicht struikgewas, z’n vacht zat vol klitten en blaadjes.
“Oh nee,” zei Pirrewitje bezorgd, “dit kleine schaapje is zijn weg naar huis kwijtgeraakt. We moeten hem helpen!”
Bieke de bij zoemde dichterbij en zei, “Laten we hem eerst schoonmaken en dan kunnen we samen zoeken naar zijn thuis.“
Met zorg en liefde werkten Pirrewitje en zijn vriendjes samen om het schaapje te helpen. Loebas de luiaard, ondanks zijn langzame bewegingen, was verrassend behendig in het verwijderen van de klitten en blaadjes uit de vacht van het schaapje. Fien de vlinder fladderde vrolijk rond, waardoor het schaapje zich minder bang voelde.
Toen het schaapje er weer netjes uitzag, bedankte het de vriendjes met een vrolijk geblaat. Pirrewitje zei, “Nu is het tijd om je thuis te vinden!” Met het schaapje voorop, trokken ze dieper het bos in, op zoek naar de kudde waartoe het schaapje behoorde.
Na niet al te lang zoeken, vonden ze de kudde grazend in een zonnige weide, onder de wakende blik van de herder. Het verloren schaapje rende blij blatend naar zijn vrienden en familie, en de herder keek op, verbaasd om zijn kleinste vriend veilig en wel terug te zien.
“Dankjewel, kleine vrienden,” zei de herder met een brede glimlach. “Jullie hebben een goede daad verricht vandaag.”
Gelukkig en voldaan keerde Pirrewitje terug naar huis met zijn vriendjes, wetende dat ze samen een verschil hadden gemaakt.
“Zo zie je maar,” zei Pirrewitje, “samenwerken en zorgen voor elkaar maakt de wereld een mooiere plek.”
En met die mooie gedachte sloten ze hun avontuurlijke dag af.
Zou je graag een tekening willen zien van het verloren schaapje?
Ja hoor!
Een tekening speciaal van het verloren schaapje, helemaal blij en dankbaar in het kleurrijke bos.
Zijn vrolijke oogjes stralen van geluk. Is het niet lief?
Een tekening van Pirrewitje en zijn vriendjes in het kleurrijke bos. Je ziet hoe blij en dankbaarze zijn.
