Pirrewitje heeft een kou gepakt
Op een frisse herfstochtend, toen de bladeren felgeel en oranje kleurden en de wind zachtjes door het kabouterbos blies, werd Pirrewitje wakker met een klein kuchje. “Hatsjie!” niesde hij, en zijn neus voelde een beetje kriebelig. “O nee,” dacht hij, “het lijkt erop dat ik een kou heb gepakt.“
Pirrewitje wikkelde zich in zijn zachte, warme sjaal en stapte voorzichtig uit zijn gezellige holletje in de oude boom. Hij wist dat hij vandaag extra goed voor zichzelf moest zorgen, maar dat hield hem niet tegen om toch wat goeds te doen voor zijn vriendjes in het bos.
Met een klein zakje vol warme kruiden en een potje honing ging hij op pad naar zijn goede vriendin, Oma Uil. Oma Uil was de oudste en wijsste uil in het bos en wist altijd precies wat te doen bij een verkoudheid. “Oma Uil, ik voel me een beetje snotterig,” piepte Pirrewitje toen hij bij haar boom aankwam. “Wat moet ik doen?”
Oma Uil keek hem aan door haar grote, ronde bril en knikte begrijpend. “Ach, lieve Pirrewitje,” zei ze zachtjes, “dat gebeurt nu eenmaal in de herfst. Maar ik heb precies wat je nodig hebt. Wacht even.” Ze draaide zich om, rommelde wat in haar keukenkastje, en kwam terug met een theepotje en een kopje.
“Hier,” zei ze, terwijl ze een warme dampende kruidenthee voor hem inschonk, “deze thee is gemaakt van munt, kamille en een scheutje honing. Dat zal je keel verzachten en je laten opwarmen.” Pirrewitje nam voorzichtig een slokje en voelde meteen de warme thee door zijn keel glijden. Het voelde alsof een warme deken hem van binnen omhelsde.
“Dank je wel, Oma Uil,” zei Pirrewitje met een glimlach. Terwijl hij zijn thee opdronk, hoorde hij wat geritsel in de struiken. Zijn vriendje, het kleine egeltje Bram, kwam aanhobbelen. “Pirrewitje, hoor ik dat je je niet zo lekker voelt?” piepte Bram bezorgd.
Pirrewitje knikte. “Ja, ik heb een beetje een kou, maar Oma Uil helpt me goed.”
Bram, altijd een goede vriend, haalde een klein notenkrakertje uit zijn rugzakje en legde het voor Pirrewitje neer. “Hier, deze hazelnoten zullen je sterk maken!” zei hij. “Mijn mama zegt altijd dat hazelnoten goed zijn voor je als je ziek bent!”
Pirrewitje voelde zich al veel beter door alle liefde en zorg van zijn vrienden. Hij at een paar hazelnoten, dronk zijn thee op en besloot dat hij vandaag rustig aan zou doen. En terwijl hij onder een warme deken in zijn boomhuisje lag, voelde hij zich trots en gelukkig dat hij zulke lieve vrienden om zich heen had.
Nog voor hij in slaap viel, dacht hij: “Als ik straks beter ben, ga ik een mooi herfstfeest organiseren voor al mijn vriendjes om ze te bedanken.“
Wil je een tekening zien van Pirrewitje, lekker ingepakt met zijn kopje thee?
Ja hoor!
Hier is de tekening van Pirrewitje, gezellig ingepakt met zijn warme kopje thee in zijn boomhuisje!
Ik hoop dat je het verhaaltje weer mooi vindt! Het is altijd een plezier om de avonturen van Pirrewitje met jullie te vertalen en te delen.
